เอาจริงๆ เราว่า Katherine Loewe ตัวละครหลักของเรื่องนี้ไม่ได้เหงาขนาดนั้นค่ะ คือเธอเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จมาตั้งแต่อายุยังน้อย งานเขียนคือทุกอย่างของชีวิตเธอ จนถึงตอนนี้ในอายุ 50 กว่าๆ มันตีบตันเขียนไม่ออก ประกอบกับมีวิกฤตความสัมพันธ์เลิกกับสามี เราว่ามันคือความเครียดมากกว่าความเหงา และการตัดสินใจมากิจกรรมนักเขียนในพำนักที่โมร็อกโก ทั้งๆ ที่ร้องหาที่เงียบๆ เพื่อเขียนงานตัวเองอยู่ตลอดเวลานี่ก็แปลก คือถ้าอยากมีสมาธิไม่ต้องเจอใคร ควรบินไปอยู่ในกระท่อมอันห่างไกลหรืออะไรสักที่มากกว่ามั้ยนะ
แต่เอาเถอะค่ะ การมาครั้งนี้ก็ทำให้เธอได้พบกับ Owen หนุ่มหล่อเท่ แววตาอบอุ่น หุ่นเฟอร์เฟค จากโลกธุรกิจการเงิน ที่ก็มาที่นี่อย่างแปลกแยกๆ เพราะแค่ตั้งใจจะมาเป็นเพื่อนแฟนสาว ที่พึ่งตีพิมพ์งานครั้งแรกแล้วกลายเป็นนิยายขายดี ได้เดบิวท์เข้าสู่โลกนักเขียน แค่นั้นเอง
ความสัมพันธ์ของ Katherine กับ Owen พัฒนาไปอย่างเรียบเรื่อย ในขณะที่ Owen กับแฟนสาวก็มีจุดติดขัดแตกหักกันไปเป็นระยะๆ เราค่อนข้างโอเคกับการพัฒนาความสัมพันธ์ในจังหวะนี้ของตัวละคร มันก็เป็นผู้ใหญ่ดี มีจังหวะเรียนรู้ จังหวะทะเลาะ จังหวะซัพพอร์ตกัน และมีปัญหาของตัวเอง (จริงๆ Owen ก็กำลังดีลกับทั้งปัญหาในหน้าที่การงานและความสัมพันธ์เหมือนกัน) แต่ก็คิดว่า อาจจะด้วยจังหวะแบบนี้ ทำให้เราไม่ซื้อพาร์ทโรแมนติกจ๋า ในตอนท้ายๆ เท่าไหร่ ไม่ได้เกี่ยวกับการเป็นคู่ต่างวัยของพระเอกนางเอกด้วยนะคะ (Laura Dern อายุ 57 ส่วน Liam Hemsworth อายุ 34) เราคิดว่ามันดีแล้ว ที่เราจะเห็นนักแสดงอายุ 50+ ยังได้เป็นนางเอกหนังรัก ไม่ต้องเป็นแต่แม่นางเอก มันเป็นที่การร้อยเรียงสถานการณ์ตัวละครจริงๆ
กลับกัน เราชอบฝั่งแฟนพระเอก กับโลกพวกนักเขียนพวกนั้นมาก มันดูน่าหมั่นไส้ดี (นี่คือคำชม) อาจจะเป็นเพราะในชีวิตจริง เรามีพี่น้องเพื่อนฝูงที่เป็นนักเขียนอยู่ประมาณนึงเลย นึกถึงบรรยากาศ วิธีคิด บทสนทนา วงพูดคุยแล้วขำ (แต่รักนะ > <) เป็นอาหารก็ไม่ใช่อาหารเพื่อสุขภาพอ่ะ ฝั่งพระเอกนางเอกอ่ะใช่
นอกเหนือจากนั้น โมร็อกโกสวยดี Liam หล่อมาก และเล่นบทพระเอกพล่อและอบอุ่นเป็นเตาผิง เป็นไมโครเวฟได้ดี ส่วน Laura Dern เล่นเรื่องนี้เหมือนใช้พลังแค่ 20 เปอเซ็นของพลังการแสดงที่มี (ซึ่งมันพอดีกับเรื่องนะ แต่แน่นอน มีบทอื่นของเธอที่เรากรี๊ดกร๊าดกว่า)
โดยรวมเป็นหนังรักที่ดูเพลินตา บรรยากาศเพลินใจดีค่ะ ไปตำได้ที่ Netflix
Lonely Planet (2024)
Director: Susannah Grant
