ถึงแม้จังหวะหนังจะเปิดมาแล้วปูตรงไปสู่ความโบ๊ะบ๊ะตลกขบขันแค่ไหน แต่เราสัมผัสได้ตั้งแต่วินาทีนั้นเลย ว่าหนังกำลังจะเล่าเรื่องที่ซีเรียสมาก และเป็นประสบการณ์ร่วมของใครหลายๆ คน อย่างน้อยก็ผู้คนและเพื่อนฝูงรอบตัวเราตั้งแต่เด็กมาจนโต มันคือประสบการณ์ของการโตมาในบ้านที่มีพ่อทำเรื่องเลวๆ ทำนิสัยแย่ๆ โกหก และทำร้ายจิตใจแม่มานับครั้งไม่ถ้วน
ด้วยเหตุผลอะไรถึงทำให้ ‘สติ’ มีพฤติกรรมในชีวิตสมรสแบบนั้น ก็ไม่อาจสรุปได้ แต่ความสัมพันธ์ของเขากับ ‘เมตตา’ เดินทางมาถึงจุดที่ฝ่ายหลัง ไม่เอาแล้ว และกำลังจะจากไป แบบไม่คิดจะบอกกล่าวให้รู้ก่อนซะด้วย … นะโม (และหลายๆ คนที่เราเคยรู้จักมาในชีวิต) ไม่มีปัญหาอะไรเลยที่แม่จะเลิกกับพ่อ มีแต่ความยินดี ถ้าคุณเป็นเด็กที่โตมาในบ้านที่เห็นแต่ความรุนแรง ถึงแม้จะเป็นความรุนแรงที่มองไม่เห็น ก็มีโอกาสเป็นอย่างมากที่คุณจะไม่เสียดายอยากเหนี่ยวรั้งความสัมพันธ์อะไรของพ่อแม่ทั้งนั้นแหละ
ทว่า สิ่งที่ตัดสินใจแล้วนี้ก็สะดุดลง เมื่อ สติ ประสบอุบัติเหตุ ตื่นขึ้นมาความจำเสื่อม เพิ่มเติมจังหวะแฟนตาซีด้วยการค้นพบว่าถ้าเขาถ่ายรูปในสถานที่เดิม อยู่ในโพสิชั่นคล้ายเดิมกับคนเดิมๆ จะมีพลังสามารถวาร์ปกลับเข้าไปเจอเรื่องราวในอดีตได้ แล้วเขา (และคนดู) ก็ค่อยๆ กลับเข้าไปค้นพบเรื่องราวในอดีต ว่าความสัมพันธ์มันเดินทางจากรักมาสู่เกลียดได้อย่างไร
สิ่งที่เราต้องชื่นชมก่อนเลยก็คือ… Long Live Love เป็นหนังที่ตั้งใจเล่าเรื่องความสัมพันธ์มากๆ เล่าผ่านบทที่ดูรู้ว่าใส่ใจและตั้งใจเขียนมากๆ ตลอดความยาว 2 ชั่วโมงเกือบ 15 นาทีของหนัง แม้เราคิดว่ามันยังมีความกระท่อนกระแท่น (โดยเฉพาะจังหวะวาร์ปผ่านรูปถ่าย ที่เราคิดว่าค่อนข้างลุกขลัก) แต่ก็ยังควรได้รับคำชม
อันดับถัดมาคือการแสดงของตัวละครหลัก อันนี้ก็เห็นความใส่ใจ เห็นช่องเปิดให้นักแสดงปล่อยพลัง และมันก็พาเรื่องซะด้วย…. ความสัมพันธ์พังๆ มันก็เป็นพิษทำให้คนสติแตกทำอะไรฉิบหายทั้งกับตัวเองและผู้อื่นแบบนี้แหละค่ะ
ส่วนน้องเบคกี้ รีเบคก้า ขึ้นจอหนังครั้งแรกมีเสน่ห์ทีเดียว ไม่ตายรัศมีซุปเปอร์สตาร์ของพ่อแม่ด้วย เป็นตัวละครที่เราคิดว่ามีพื้นที่ในเรื่องน้อยไป เด็กที่เห็นความรุนแรงในชีวิตมาตั้งแต่จำความได้ เด็กที่เห็นแม่ร้องไห้มานับครั้งไม่ถ้วน เห็นพ่อทำในสิ่งที่เธอเกลียด เราอยากเห็นการรับมือกับความปั่นป่วน Love/Hate พ่อของตัวเองมากกว่านี้ เราคิดว่าหนังให้เวลาเธอน้อยไป
ความคอมเมดี้ในเรื่องเป็นสิ่งที่เราก็ขำนะ แต่ก็อยู่ในระดับเฉยๆ เป็นรูปแบบความตลกที่ไม่ถูกจริตเราเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ว่ากัน ถึงแม้จะคิดว่ามันกินเวลาหนังทำให้ความลึกในส่วนอื่น หรือคำอธิบายที่มาของการกระทำ สติ หายไปก็ตาม
สิ่งที่เรามีปัญหาด้วยมากๆ …. (ออกตัวก่อนว่าเป็นคำตัดสินที่ส่วนตัวมากๆๆ นะคะ) คือ หนังตั้งใจฟอกขาวให้คนเหี้ยมากไป ราวกับไม่ต้องเรียนรู้อะไรแล้ว เซ็ทซีโร่ให้ลืมแล้วไปมองการกระทำตัวเองแบบคนนอกไปเลย คนเขียนบทเข้าข้างและเอ็นดูตัวละครตัวนี้มาก ซึ่งมันก็ไม่ใช่ว่าเราจะอยากให้เขารับกรรมรับความโหดร้ายอะไร แค่มันทำให้พื้นที่ตรงนี้ตื้นไปเลยเมื่อเทียบกับความลึกในส่วนอื่นๆ ของหนัง
สรุปสิริรวม เป็นหนังที่ดูสนุก องค์ประกอบอยู่ในเกณฑ์ดี เห็นความพยายามและความตั้งใจ และเราเอาใจช่วยให้ประสบความสำเร็จ
ขอบคุณที่มาช่วยเป็นหนึ่งคำตอบของคำถามที่พักหลังๆ เรานึกถึงอยู่บ่อยๆ … เราครุ่นคิดมาพักใหญ่แล้วว่า การเดินทางจาก ‘รัก’ ไปจนถึง ‘เกลียด’ ของมนุษย์นี่มันเกิดจากอะไร หน้าตาเป็นยังไงนะ หนังเรื่องนี้ฉายภาพหนึ่งในหน้าตาของมันได้ชัดดี
ขอให้รักของทุกคนยืนยาวเท่าที่มันจะยาวได้นะคะ
long live love ในแบบที่อย่าลืมรักตัวเอง และอย่าทนความรุนแรงใดๆ ค่ะ
