ดูเหมือนแม่ของเจคอบจะมีอาการทางจิตเวชอยู่นานก่อนจากไป ซึมเศร้า ไม่ยอมออกจากบ้าน เป็นโรคชอบเก็บสะสมสิ่งของ แต่การเก็บข้าวของในบ้านในฐานะผู้รับมรดกทั้งหมดก็ไม่ได้พาเจคอบซาบซึ้งหวนกลับสู่อดีตอะไรมากมาย ครอบครัวนี้เผชิญกับโศกนาฎกรรมอันใหญ่โต และทุกคนหัวใจแหลกสลายแบบยังไม่เห็นหนทางเยียวยา
ทุกอย่างใกล้จะเรียบร้อยแบบถูกพยายามฝังกลบ แต่มีหญิงสาวคนหนึ่งมาด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าบ้านเสียก่อน เธอรวบรวมความกล้าเดินเข้ามากดกริ่ง แล้วบอกว่า…. เธอกำลังตามหาแม่ผู้ให้กำเนิด และมีความเป็นไปได้ว่าแม่จะเคยทำงานกับครอบครัวของเจคอบในระหว่างที่ตั้งท้องก่อนมอบเธอให้บ้านอุปถัมภ์ เขาพอจะจำอะไรบ้างได้ไหม เจคอบไม่ได้ถึงกับกุลีกุจออยากช่วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อป้าข้างบ้านผู้รู้จักกันมานานบอกว่า “น่าจะเป็นพี่เลี้ยงคนนั้นนะ ไปถามพ่อของเธอสิ นี่ไงที่อยู่” เขาโกรธเกลียดพ่อ ไม่ได้เจอกันมานาน และไม่พร้อมจะเจอ แต่ท้ายที่สุดด้วยเสียงเรียกร้องข้างในบางประการ เจคอบก็เปลี่ยนใจ
แล้วการเดินทางหลังจากนั้นของทั้งสองคนก็เป็นทั้งการขับรถออกไปข้างนอก และการเดินกลับเข้ามาข้างในจิตใจ เพื่อคลายปมอันมืดดำมัดแน่นหนา เจ็บปวดกลัดหนอง ปมที่มนุษย์ทั้งโลกมีร่วมกัน คือเรื่อง ‘ครอบครัว การโดนทอดทิ้ง และความรู้สึกอยากปลอดภัยเมื่อรู้ว่าเราเป็นที่รัก’
ในระหว่างทาง ทั้งสองคนเจอ ไดอารี่ของ ‘โนเอล’ คนที่น่าจะเป็นแม่ของราเชล เธอเขียนบันทึกช่วงเวลาในระหว่างทำงานเป็นพี่เลี้ยงที่บ้านนี้เอาไว้ ไล่เรียงเล่าเรื่องราวสถานะการณ์ของเด็กสาวที่พลาดตั้งท้องก่อนมีความพร้อม จนต้องระหกระเหินมาหางานทำเพื่อหาทางออก บันทึกเรื่องราวของการตั้งครรภ์ พูดถึงสถานการณ์โศกนาฎกรรมสร้างความเจ็บปวดของครอบครัวเจคอบ
และทั้งสองคนยังค้นพบอีกว่า อีกฝ่าย … ซึ่งหมายถึงทั้งราเชล และเจคอบ เป็นมนุษย์ที่ไนซ์ นิสัยดี ฉลาดเฉลียว มีเสน่ห์ มีความใฝ่ฝันที่น่าชื่นชม ทั้งคู่มีบทสนทนาที่เข้ากันได้ดี ติดแต่ว่าสาวเจ้ามีคู่หมั้นแล้ว คู่หมั้นที่อาจจะไม่ได้ดูมีระดับความหลงใหลให้เขามากนัก แต่ก็ดูเป็นความมั่นคง ซึ่งนั้นคือสิ่งที่เธอต้องการ
เดาไม่ยากว่าเดินทางไปแล้วสองคนนี้ก็จะได้ปิ๊งกัน ถ้าจะนิสัยดี มีสุนทรียะ มีพื้นที่บทสนทนาที่ปลอดภัย ได้แบ่งปันความเจ็บปวดในใจกันซะขนาดนั้น เราตงิดๆ นิดหน่อยว่าพระ-นาง มันนิสัยดีเกินจริงไปหน่อยมั้ย แต่เส้นเรื่องดราม่าฝั่งครอบครัวก็หนา หนัก และให้ความรู้สึกดึงกลับมาที่ความเป็นจริงได้
เป็นคริสมาสต์ หิมะ การเดินทาง ที่โรแมนติกดราม่า เจ็บตื้อนิดหน่อย แต่โดยภาพรวมเป็นหนังที่เนื้อความดี และอยากชวนดูค่ะ
ท้ายสุดอยากเน้นย้ำว่า ปัญหาเรื่องครอบครัวเป็นเรื่องสากลของหัวใจมนุษย์ ไม่ว่าจะยากดีมีจน เราหลายคนที่ไม่ได้โชคดีอะไรมากนักล้วนต้องเผชิญกับความรู้สึก โกรธ เกลียด น้อยใจ กังขาว่าพ่อแม่รักเรามั้ย ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น ความรู้สึกแบบนี้จากวัยเด็กถ้ามันไม่เคยถูกสื่อสาร คลี่คลาย หรือทำความเข้าใจ มันก็จะอัดแน่นเป็นปม แสดงอาการออกมาเป็นระยะๆ ทั้งในรูปแบบสิ่งที่กัดกินความสุขในใจ ไม่ไว้วางใจ ไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์ที่ดีของตัวเองได้
ถ้ามันคืออดีตที่ผ่านมาแล้ว แต่ยังเจ็บปวดอยู่ อยากชวนลูกทุกคนเริ่มต้นที่การมองว่า พ่อแม่ของคุณก็คือมนุษย์คนหนึ่ง เขาทำผิดพลาดได้ และเขาเคยทำผิดพลาดแน่นอนด้วย เขามีที่มาที่ไปในการกระทำ มีภูเขาน้ำแข็งของความเจ็บปวดเป็นของตัวเอง การเริ่มหาทางทำความเข้าใจมุมของเขา เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่จะคลี่คลายปมในใจของเรา ยังโกรธยังเสียใจอยู่ก็ไม่ต้องพยายามทำสิ่งนี้เพื่อเขา แต่ทำเพื่อความสงบสุขในใจตัวเอง
และคุณคู่ควรกับความสุขและความรักเสมอนะคะ
